Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Γεια σου χαρά σου Βενετιά

Γεια σου χαρά σου Βενετιά - Τα μέρη του πλοίου


Μέρη του πλοίου:
8:Μεσόστεγο ή Γέφυρα πλοίου,
9:Κατάστρωμα

Πηγή πληροφόρησης :http://el.wikipedia.org
 
 

Μια αληθινή ιστορία

Ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (περίπου 120 μ.Χ. - μεταξύ 180 και 192 μ.Χ.) ήταν εξελληνισμένος Σύρος ρητοροδιδάσκαλος και σατιρικός συγγραφέας, ο δημιουργός του σατιρικού διαλόγου.
Ένα από τα έργα του είναι και το μυθιστόρημα "Αληθὴς ιστορία ή Αληθή διηγήματα".


Πρόκειται για παρωδία των ταξιδιωτικών μυθιστορημάτων που ήταν αγαπητά κατά τους αυτοκρατορικούς χρόνους, ένα είδος "σατιρικής φαντασίας", θα λέγαμε σήμερα. Πραγματεύεται ένα φανταστικό ταξίδι στη Σελήνη, την οποία ο Λουκιανός παρουσιάζει κατοικημένη από αλλόκοτα όντα και μία παρέα τολμηρών ηρώων ανακαλύπτει νέους πλανήτες, νέες μορφές ζωής και νέους πολέμους. Eίχε γράψει το έργο ως σάτιρα για όλους εκείνους που εξιστορούνταν φανταστικά γεγονότα ως πραγματικά.
Η ιστορία τελειώνει ωστόσο λίγο απότομα, με τον Λουκιανό να υπόσχεται πως οι υπόλοιπες περιπέτειες θα παρουσιαστούν σε επόμενο βιβλίο, γεγονός που δεν έγινε ποτέ καθώς ψευδόταν.


ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΕΝΔΗΜΙΩΝΑΣ

Ο Ενδυμίων ήταν ο δεύτερος μυθικός βασιλιάς της αρχαίας Ήλιδας. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές του μύθου σχετικά με τον Ενδυμίωνα.
Σύμφωνα με μία μεταγενέστερη παραλλαγή του μύθου που μεταφέρεται από τον Ρωμαίο ποιητή Οβίδιο και από μεταγενέστερους ποιητές, ο Ενδυμίων ήταν βοσκός από την Καρία με απαράμιλλη ομορφιά. Η Σελήνη τον είδε σε μία σπηλιά του Λάτμου (
βουνό της Τουρκίας, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της, δυτικά της αρχαίας πόλης της Μιλήτου) και τον ερωτεύτηκε. Τον επισκεπτόταν κάθε βράδυ την ώρα που κοιμόταν, όμως ανησυχώντας πως σαν θνητός θα γεράσει και θα πεθάνει παρακάλεσε τον Δία να τον αφήσει να κοιμάται για πάντα τον αγέραστο ύπνο ώστε να μην τον χάσει ποτέ.
Πηγή: Ιστολόγιο Εγκύκλιος Παιδεία





Κυριακή 6 Απριλίου 2014

Η ζωή του Χριστού


Ένα παιδί γράφει στο Θεό

Μ' ένα ξύλινο σπαθάκι και δυό ψεύτικα μουστάκια
παίρνω φόρα και στην μάχη τους στρατιώτες μου οδηγώ.
Τους στρατιώτες ... μία ντουζίνα μολυβένια στρατιωτάκια
κι' έτσι τώρα παριστάνω τον μεγάλο στρατηγό !

Άναψε μεγάλη μάχη ! Με το ξύλινο σπαθάκι
πάνω κάτω στην αυλή μας. Τι κακό, τι ταραχή !
Όμως την επίθεσή μου την διακόπτω για λιγάκι,
γιατί μέσα μου είναι κάτι ... κατι τι σαν προσευχή.

Όλοι οι στρατηγοί του κόσμου, δώσε Θεέ μου νά 'χουν τώρα
τα μουστάκια τους σκιτσάρει μ' ένα καρβουνάκι και
το σπαθί τους που τραβάνε στην μεγάλη τους την φόρα,
δώσε, Θεέ μου, νάναι μόνο από αθώο κοντραπλακέ.

Δώσε ακόμα να μην έχουν στο μυαλό τους άλλη έγνοια,
τα κουμπιά τους να γυαλίζουν της μεγάλης τους στολής
και να οδηγούν στην μάχη στρατιωτάκια μολυβένια
μέσ' απ' τ' άσπρα και τα μαύρα τα πλακάκια της αυλής.

Αντώνης Σαμαράκης
http://www.unicef.gr/samarkis.php